De eerste week Iran: van Teheran naar Yazd

Ja, daar zijn we dan! Vorige week wilden we wat posten over onze eerste dag in Iran, maar deze website werd toen geblokt door Iraanse ‘e-care’, we konden er dus niet op. Daarom nu een verslagje van onze eerste week.

We zijn de afgelopen week van Teheran via Kashan en Isfahan naar Yazd gereisd. We begonnen dus in Teheran, geen mooie, wel een heel levendige stad. En onze eerste kennismaking met de - geweldige - Grand Bazaar: een wirwar aan steegjes, klein specialistische winkeltjes. Overal mensen, lawaai, geuren van specerijen en kebab. De kinderen worden veel aangeraakt, aangesproken, gekust en over het hoofd geaaid. Ze krijgen letterlijk om de paar 100 meter een snoepje, cakeje, of ijsje aangeboden. De mensen zijn zo vriendelijk en open, maken graag een praatje. Overal op straat vragen mensen waar we vandaan komen, lopen een stukje met ons mee en zeggen dat ze het leuk vinden dat wij met ons hele gezin naar Iran zijn gekomen. En we zijn inmiddels met ontelbaar veel Iraniërs op de foto geweest.

Ook bezoek aan het Golestan paleis: prachtig paleis, met mooie mozaïeken. En een heerlijk rustige tuin, temidden van lelijke flatgebouwen. Iemand spreekt ons aan en heet ons welkom in zijn land. Hij en zijn vrouw vragen zich af waarom Fieke een hoofddoek om heeft, volgens hen is dat echt nog niet nodig op deze leeftijd. ‘Sorry for our country’ voegt hij daaraan toe... Fiekes hoofddoek is af dus! (En sindsdien wordt ook Fieke geaaid en soms net iets te hard in haar wangen geknepen).

Het geld is de eerste dagen nog even wennen. Er is een officiële eenheid (Rial), waarin je al snel miljonair bent, maar met een nul minder heet het Toman. Het is even zoeken en rekenen naar wat we moeten betalen. Ook de makkelijke woordjes als bedankt, tot ziens en hoe gaat het, zijn moeilijk te onthouden. Maar na een paar dagen hebben we dat aardig onder de knie!

Met de bus vervolgens naar Kashan. Het is nog knap lastig de juiste bus te vinden op een enorm en overvol busstation als je de bestemming niet kan lezen. Er zijn veel behulpzame Iraniërs, die elkaar helaas ook af en toe tegenspreken, maar uiteindelijk zitten we in de goede bus. We reizen langs Qom, een heilige stad, en het blijkt een Islamitische feestdag te zijn, dus we staan lekker in de file.

Het eten is heel lekker en gaat ook met de kinderen best goed. Fieke is dol op Fesenjan, een gerecht met walnoten en granaatappelsaus, Jet eet graag een ‘broodje rijst’ 😊 en Nout houdt van saffraanrijst. Dus meestal bestellen we een aantal verschillende gerechten en dan gaat het goed.

Van Kashan gingen we met een taxi naar Isfahan. Met een tussenstop in Abijaneh, een oud dorpje in de bergen. De taxichauffeur miste nogal wat voortanden, tot hilariteit van de kinderen. Al met al een lange reisdag, dwars door een droog en bergachtig deel van Iran. Zeer uitgestrekte vlaktes (alleen onderbroken door de belangrijkste ondergrondse kerncentrale van het land). No pictures!

Isfahan is prachtig. De kinderen vinden vooral het grote Imam square heel leuk, met fonteinen, grote moskeeën en een paleis aan het plein. En paardenkoetsen en de bazaar. En we kunnen er de net aangeschafte voetbal testen. 

Wij vinden ook de moskeeën, het paleis en de Armeense kerk heel mooi, maar de kinderen hebben daar inmiddels al genoeg van gezien. We wisselen sightseeing daarom af met spelletjes in de middag. Ook hier weer aardige veel gesprekjes op straat, het geeft naast het mooie beeld dat wij als toeristen hebben, ook een ander beeld van Iran. Het land van weinig vrijheid en een slechte economie. Maar de trotse Iraniërs klagen niet. 

Met de trein gingen we verder naar Yazd. We hadden een knus coupeetje, waar ze thee en koekjes voor ons hadden klaargezet. In een andere coupe zat een Iraanse moeder met haar drie dochters, die met ons kwamen kletsen. We hebben met het point-it boekje veel woordjes uitgewisseld.

Yazd is een van de grootste lemen nederzettingen ter wereld en ligt in de woestijn. Groot dus (meer dan miljoen inwoners) met heel veel nauwe steegjes en mooie moskeeën. Door de speciale bouw met zogenoemde ‘windtorens’ is het in de huizen redelijk koel, in de zon is het eigenlijk te heet. ‘S Middags spelen we daarom weer spelletjes in de binnentuin van het hotel. Deze keer een echt backpackershostel, met veel contact met andere reizigers.

Morgen met de taxi naar Persepolis en Shiraz!