Na regen komt zonneschijn (heel veel!)

Japan zit er op! Ondanks de wat stroeve start en het moeten omgooien van ons plan - vanwege de overstromingen - hebben we het er leuk gehad. Het is een bijzonder land met veel regels en procedures, en daar moesten we erg aan wennen. En soms leidde dat tot ergernis bij ons. Bijvoorbeeld als er nergens een winkeltje of een eetgelegenheid was te vinden, terwijl de kinderen reuzenhonger hadden. Of als we bij een late aankomst in ons afgelegen hotel te horen krijgen dat we er niet kunnen eten, omdat we dan drie dagen geleden hadden moeten reserveren. Of dat je de huisslippers (schoenen binnen zijn uit den boze) voor het wc-bezoek weer moet wisselen voor speciale wc-slippers (wat soms ook weer tot grappige situaties leidt, als Fieke in het restaurant de slippers van een andere gast blijkt te hebben aangetrokken). Of als op het vliegveld door de grondstewardess bij haar manager moet worden gecontroleerd of mw. ‘Van der Snoek’ wel dezelfde persoon is als mw. ‘Snoek, Van der’. Maar we hebben er ook veel mooie dingen gezien en meegemaakt en de afsluitende dagen in Tokio waren fantastisch. Wat een stad! 
 

Na het overnachten in de Boeddhistische tempel (zie vorige blog) wilden we naar ‘kunsteiland’ Naoshima en daarna fietsen op een aantal eilandjes in het Zuidoosten van Japan. Maar door de overstromingen konden we er niet komen en hebben we helaas ons programma moeten omgooien. We zijn eerst naar Osaka gegaan, met een groot zee aquarium (met walvishaaien) en vervolgens zijn we eerder naar Kanazawa gegaan, voor het eerst met de shinkansen, de hogesnelheidslijn. In Osaka zagen we ook voor het eerst de grote billboards, lichtreclames, amusementshallen etc, met bijbehorend lawaai. Het heeft een veel grootstedelijker uitstraling dan Kyoto. Wat opvalt is dat ook deze stad erg schoon is. Het is niet blinkend schoon, maar er is nergens afval op straat. Gek genoeg kun je ook bijna nergens prullenbakken vinden, terwijl er veel tasjes, zakjes en take-away verpakkingen worden uitgedeeld. Maar kennelijk is het bij de Japanners zo ingeburgerd dat je geen afval op straat gooit, dat ze het gewoon mee naar huis nemen.
 

In Kanazawa bezoeken we een oud kasteel en - volgens een reisgids - de op twee na mooiste tuin van Japan. Het was een mooie tuin, maar we besluiten dat het bij deze ene mooie tuin gaat blijven. Omdat we ons programma hebben omgegooid, moeten we bedenken wat we nu gaan doen. Inmiddels is het - na alle regen - erg heet geworden in Japan, met temperaturen oplopend tot 38 graden. We besluiten een auto te huren en naar het schiereiland boven Kanazawa te gaan, Noto Peninsula. Gelukkig hebben we in Nederland vlak voor vertrek een internationaal rijbewijs gekocht, want zonder dat kun je in Japan geen auto huren. Het is even wennen, want het stuur zit rechts en de Japanners rijden links (wat bij het afslaan vaak leidt tot het aanzetten van de ruitenwissers).

Het schiereiland is mooi, er is een mooie kustlijn en we hebben nog geen hotel geboekt. We gaan ervanuit dat er nog wel wat te vinden is. Maar al snel blijkt dat er niet veel accommodatie is. Als we eindelijk iets vinden zegt de receptioniste snel dat ze vol zitten, maar als we in de receptie de WiFi aanzetten blijkt op de Bookingsite dat er wel degelijk plek is. Omdat het hotel er niet fantastisch uitziet en we ons niet heel welkom voelen, rijden we maar door. Na een tijd rondrijden en zoeken komen we weer een hotel tegen, maar de strenge Japanse mevrouw zegt dat er geen kinderen in dit hotel worden toegelaten. Uiteindelijk eindigen we met z’n vijven op een tweepersoonskamer in een stinkend zakenhotel. Van de dikke dekbedden maken we een bedje voor op de grond voor Jet. En we slapen met z’n tweeën in een twijfelaar, altijd gezellig.
 

Als we willen gaan eten blijkt alles dicht in het slaperige kuststadje. Bovendien is aan de buitenkant vaak moeilijk te zien waar een restaurantje zit, omdat het niet duidelijk is aangegeven. Vaak is het enige kenmerk dat er een soort ‘lap’ voor de deur hangt. We belanden op die manier ergens bij een klein zaakje waar geen Engels menu is, en waar niemand Engels spreekt. Maar met handen, voeten en aanwijzen komen we een heel eind, mede door de enthousiaste en gastvrije oudere Japanse dame. We eten heerlijke sashimi (en stappen daarna nog ergens een noodlebar binnen voor de kinderen).
 

Het bevalt goed om met een auto rond te rijden. We zien spectaculaire landschappen, mooie kusten en rijden via de kustweg het hele schiereiland rond. Ondanks dat er inmiddels een hittegolf is, zien we niemand zwemmen, terwijl er best strandjes zijn. Pas na drie dagen komen we een echt strand tegen waar ook veel Japanners zwemmen. En wij dus ook!
 

In de hotels waar we langskomen is op bijna elke plek een zogenoemde ‘onsen’. Dit is een soort badhuis of warmwaterbron waarvan je gebruik kunt maken. De regels zijn er vrij streng en er zijn wat rituelen. Zo moet je eerst goed geschrobd en gewassen zijn voordat je het bad in kunt. Ook mag je er met tattoos niet in.
 

Na drie dagen leveren we de auto weer in in Takayama, een leuk stadje waar alles op loopafstand is van ons hostel. We zitten deze keer in een echt backpackershostel waar we tot plezier van vooral Fieke en Nout een stapelbed hebben. We kijken er gezamenlijk met een paar andere toeristen de WK-finale, in de gemeenschappelijke tv-kamer. Speciaal hiervoor maken we Fieke en Nout wakker (de finale start voor ons om 24u), die het prachtig vinden om dit op deze manier te kijken. Het geeft het een soort oud en nieuwgevoel. In Takayama gaan we ook naar het openluchtzwembad, wat met het snikhete weer heerlijk is, en we huren fietsen. Dit is leuk voor een paar uur, maar daarna is het echt te warm.

Na drie dagen Takayama gaan we naar Tokio. Ook deze keer met een omweg omdat een stuk spoorlijn is vernield door de overstromingen. Tokio is geweldig! We hebben twee kamers in een hotel vlakbij een van de drukste stations van Tokio (van de wereld wordt ook gezegd). Het is een buurt zoals je dat zou verwachten in Tokio, met enorme drukte, veel lichtreclames, veel restaurantjes, gokhallen, eletronicawinkels, hoge gebouwen, geluid, sushibars, hotels, minisupermarktjes (7-11) etc. Het blijkt een handige uitvalsbasis, omdat veel metrolijnen ‘ons’ station kruisen.
 

De eerste dag gaan we naar Disneyland. We staan vroeg op om bijtijds in de rij te gaan staan, maar de drukte blijkt relatief mee te vallen en de wachttijden bij de attracties dus ook. De kinderen vinden het allemaal geweldig. Ook voor Jet is er veel te zien en doen (treintjes, draaimolens e.d.). Alleen de grot met Sneeuwwitje wordt - mede door de nadrukkelijk aanwezige boze koningin - Jet teveel. Halverwege de ‘grot’ barst ze in het treintje in huilen uit. De dag wordt afgesloten met een fantastische parade van allerlei bekende Disneyfiguren. Ze maken er een echte show van. Het overvloedig aanwezige personeel is trouwens super enthousiast, blij en zeer klantvriendelijk en professioneel. Je wordt er zelf gewoon blij van (maar vraagt je ook af hoe ze dat volhouden, zo,’n hele dag).

Het is extra leuk om het Disneypark hier te bezoeken, omdat de Japanners in het park een attractie op zich zijn. Er lopen veel Disneyfanaten rond, die helemaal los gaan in Disneykleding en -accessoires. Het is heel Japans om precies dezelfde kleding te dragen als je partner of vriend/vriendin, broer/zus. Hier dus veel setjes met dezelfde Mickey Mouse-oren, -bril, shirt etc. Of kimono (in de hitte).

De volgende dagen zijn we van ‘s morgens vroeg tot in de avond op pad. Er is zoveel te bezoeken, te doen, te zien en heerlijk te eten! Zo gaan we naar het museum van techniek en innovatie (een soort NEMO), waar we een levensechte robot een bal zien trappen. Ook gaan we naar de grootste vismarkt van de wereld waar we overheerlijke sushi eten, hebben we een spectaculair uitzicht over Tokio vanaf de 45e etage (zover je kunt kijken strekt Tokio zich uit) en lopen we door leuke straatjes en buurtjes. Tokio blijkt een goede afsluiter van Japan.

Nu zijn we in Vancouver, waar we een paar dagen zullen verblijven voordat we de camper kunnen ophalen. We gingen terug in de tijd! We vertrokken op zondag 22 juli vanuit Tokio om vijf uur in de middag. Het is ongeveer acht uur vliegen, maar we kwamen dezelfde dag om 9.30u in de ochtend aan! We worden dus eigenlijk een beetje jonger en doen die zondag dus twee keer. Bijna niet te bevatten! De tweede keer blijk je helaas wel een stuk minder aan de dag te hebben dan de eerste keer (we zijn allemaal heel moe!)...