Allemaal beestjes. Van de Mekongdelta naar Hoi An.

We rijden vanuit Ho Chi Minh City met de bus naar de Mekongdelta. We hebben een huisje geboekt aan de rivier, in de buurt van Ben Tre. Zoals te verwachten gaan we veel bruggen over. De Mekong, die hier uitsplitst in verschillende grote en kleine rivieren, is hier de levensader van veel mensen. Langs de oevers zitten opvallend veel steenfabrieken en kokosnootverwerkingsbedrijfjes. Op het water allerlei soorten boten, van grote vrachtschepen tot kleine sampans.

Als we aankomen blijkt dat we de enige gasten zijn van het huisjespark. Het ligt pal aan de rivier en heeft een prachtige tuin, waarin ook veel groente en fruit verbouwd wordt: mango, bananen, papaya, ananas. Het lijkt wel of je door de hortus botanicus loopt. Langs de rivier zien we veel ijsvogels, die luid kwetterend voorbij vliegen.

Blog Fieke: een dag in de tuin

We gingen laat ontbijten, nout en ik namen allebei 2 crêpes met Nutella en banaan, Jet nam broodjes met jam, Papa nam een gebakken ei met een baguette, en mama nam roerei. het ontbijt was dus heel lekker. Na het ontbijt gingen nout en ik met een Vietnamese mevrouw (van het huisjespark)groente plukken en knutselen met dingen uit de natuur. Het was heel leuk met die mevrouw we mochten allebei een wintermeloen afsnijden ik mocht een hele grote en zware afsnijden en nout een kleineren. Nout mocht ook nog een mango afsnijden. we kregen halverwege een hele verse kokosnoot we hebben ook  heel veel mini wintermeloentjes geplukt en ook nog worteltjes geplukt uit de grond verder hebben we ook nog geknutseld. we hebben van Palmbladeren sprinkhaantjes gemaakt, we hebben ook een soort van wintmolentjes gemaakt en een meneer die bij het huisjespark werkt heeft voor mij een nep horloge gemaakt( ook van een palmblad). we mochten niet al het eten hebben maar de kokosnoot en de mango mochten we wel hebben. Daarna gingen we fietsen we konden fietsen lenen nout en ik gingen zelf fietsen en Jet ging achterop bij mama we hebben een heel stuk gefietst met afentoe een stopje , we hebben langs een hele druke weg gefietst en we hebben een heel stuk langs rijstvelden gefietst.

We kunnen er dus fietsen lenen, ze hebben zelfs kinderfietsen en een kinderzitje voor Jet. We maken een paar tochtjes, door de rijstvelden en langs bananenplantages. Ook fietsen we over een hele oude houten brug (met behoorlijk ongelijke leggers). Langs de weg zijn overal kleine eethuisjes - vaak niet groter dan een of twee tafeltjes met wat plastic stoelen eromheen - waar we een colaatje of een sugar cane nemen (het sap van suikerriet, wat ze ter plekke voor je persen met een speciaal apparaat). Ook eten we hier ‘banh mi’, een typisch Vietnamees broodje (‘baguette’) met varkensvlees en groente. Heel lekker!

Onze badkamer is buiten (maar wel aan de kamer vast). De eerste avond ontdekken we daar een spin van een centimeter of tien. De volgende avond zit ie binnen, gelukkig slapen de kinderen al. Nadat we van de staf hebben begrepen dat het hier niet om giftige spinnen gaat, durven we ‘m wel in een handdoek op te pakken en buiten het huisje te deponeren. De volgende dag gaan Sabine, Fieke en Nout ‘s avonds nog even zwemmen. Dan blijkt dat ook de kikkers het vooral ‘s avonds een ideaal zwembad vinden. Als Nout via het trapje het zwembad snel weer uit wil, grijpt hij tot zijn grote schrik vol in een kikker die op het trapje is geklommen. De volgende dag blijkt dat er best veel kikkerdril in het zwembad zit.

We blijven er uiteindelijk 5 nachten, omdat het zo’n fijne, rustige plek is, en we waren ook even toe aan een iets rustiger reisprogramma. Hoewel het allemaal heel goed gaat, merken we dat we ook zin hebben om niet telkens na 3 nachten alweer door te moeten.

Na lang wikken wegen besluiten we om daarna in een keer door te reizen naar Hoi An. Dat moet een heel leuk stadje zijn, maar ligt wel een heel stuk verderop.  We reserveren de nachttrein vanuit Ho Chi Minh, waar we dus eerst terug naar toe moeten. Alles bij elkaar zijn we dan zo’n 26 uur onderweg, waarvan we (hopelijk) deels slapend zullen doorbrengen. Helaas is het niet gelukt om een coupe voor ons zelf te reserveren, zoals we in Iran hadden. We hebben nu drie bedden in de ene, en het andere bed in een andere coupe. Maar we hopen dat nog te kunnen ruilen als we eenmaal in de trein zijn. In de bus naar Ho Chin Minh worden we door een Vietnamese man in het Duits aangesproken. Hij heeft tot 1992 in de DDR gewerkt.

Als we de trein binnenlopen, blijkt onze medereiziger - met dochter - al in de coupe te zitten. In de andere coupe, met het ene bed, is ook al veel volk aanwezig, ook met kinderen en nog wat andere mensen die waarschijnlijk geen bed hebben gereserveerd maar vast wel een plaatsbewijs in de trein. In het gangpad hangen ook nog wat mensen, die op een stoeltje wat zitten te dommelen. Het voelt allemaal een beetje ‘vol’ aan. Omdat het slaapgedeelte ook alleen uit bedden bestaat (en niet uit banken die zijn om te bouwen tot bedden), is het ook allemaal net wat minder comfortabel. En de communicatie is lastig omdat bijna niemand Engels spreekt of onze ‘gebarentaal’ gewoon niet goed begrijpt. We leggen ons er maar bij neer.

Blog Nout: ‘Over alles en nog wat’

We gingen van hochimin naar hoi an, met de trein.we konden niet met ze allen in een coupé,papa moest in een andere coupé slapen. We probeerde te ruilen. maar dat kon niet makkelijk. want de gene die bij Fieke, Jet, mama en ik zat had een kind. (Papa sliep in een bovenbed)en het is niet handig om met een kind in een boven bed te slapen. Toen Fieke en ik gingen slapen (wij sliepen ook in een bovenbed)keek ik nog even over de rand van het bed.en toen zag ik een MUIS!en er zaten heel veel kakkerlakken! in hoi an gaan we heel veel naar het strand. En er zijn heel veel hele hoge golven!en in de hoogste golf die we hadden gezien zaten papa en ik! We werden helemaal in de wasmachine gegooid. En in het hotel hebben ze fietsen. Fieke en ik hebben een crossfiets! We gingen zelfs met de fiets naar het midden van het stadje. Het is een heel leuk en mooi stadje,en er zijn heel veel lampionnen. Toen we op een avond gingen slapen en we de kamer binnen kwamen zagen we een vleermuis!we gingen meteen de kamer uit. En toen heeft mama hem uit de kamer gestuurd.

De reis is lang maar verloopt goed. Veel mensen hebben tassen met spullen - o.a. fruit - bij zich. Vooral de ramboetin (een soort lychee) blijkt populair (oogstseizoen in het zuiden?), bijna iedereen heeft grote zakken ervan bij zich. ‘S avonds en ‘s nachts blijkt dat er meer liefhebbers van ramboetins zijn: nout ontdekte dus een muis in de coupe, net als een hele serie kakkerlakken, die ook over Martijn’s schouder kruipen. Om de kinderen niet al teveel te verontrusten noemen we de beestjes maar gewoon ‘torretjes’, dat klinkt net wat vriendelijker. Terwijl we Fieke geruststellen en zeggen dat die muizen heus niet bij het bovenste bed komen, zien we ‘m beneden langs onze voeten scheren. De muis doet zich ‘s nachts nog hoorbaar te goed aan het ontbijt van onze medereizigers, die het de volgende ochtend gewoon naar binnen smakken. Het was een lange, warme nacht.

Hoi An

In Hoi An zitten we een paar kilometer buiten het stadje zelf, vlakbij het strand. We kunnen er in vijf minuten naar toelopen. Het is een heel fijn strandje, nog erg kleinschalig. Verderop zie je aan beide kanten de grote resorts en hoge hotels oprukken. Er wordt veel gebouwd, als dit in snel tempo doorgaat lijkt het erop dit strandje in zijn huidige vorm verloren zal gaan. Ook hier weer beestjes: een kikker in de badkamer van ons huisje en een vleermuis op de slaapkamer. Van de gekko’s in de woonkamer kijken we al lang niet meer op!

Het leuke is hier dat je alles op de fiets kunt doen. Het oude centrum van Hoi An is een goed kwartier fietsen, deels langs rijstvelden. Het is een prachtig, erg fotogeniek stadje, met mooie oude huisjes, en veel lampionnen. We gaan hier iets van een week blijven. We hebben besloten om daarna niet meer helemaal naar Noord Vietnam (o.a. Hanoi en Halong Bay) te gaan. De afstanden zijn erg groot en het zou weer een lange reis betekenen. Op 27 juni vliegen we terug naar Bangkok, waar we Jikke, een vriendinnetje van Fieke, en haar familie een paar dagen zullen ontmoeten. Zij zijn - net als wij - een aantal maanden op wereldreis. Daarna wacht Japan!